✍️قطعا یکی از مهمترین گامهای بشر به سوی بلوغ روانی و به زیستی یادگیری تشخیص احساسات است.
عمل پنهان کردن احساس ها شاید فلج کننده ترین بخش موجود در روابط باشد و از آن سو گشوده شدن در برابر احساس ها و یادگیری "در ارتباط با احساسها بودن"، فرد را از هر جهت سالمتر می سازد.
✍️بعد از مرحله شناخت احساسات، مهمترین مساله ای که می توانید در رابطه با احساسهای خود بیاموزید این است که به خود اجازه حس کردن بدهید و با احساساتتان همراه باشید، در فرهنگ ایرانی، ما یاد گرفته ایم که تقریبا هر کاری بکنیم مگر آنکه با احساس هایمان باشیم، آموخته ایم که آنها را اصلا احساس نکنیم، پنهانشان کنیم، نسبت به آنها بی توجهی کنیم، یا به شیوه ای نامناسب ابراز نماییم، یا با خوردن، نوشیدن، مصرف الکل و سیگار و سایر مواد، خود را از این احساسها خلاص کنیم، اما هیچ آموزشی ندیده ایم که فقط با آنها باشیم و به مشاهده تجربه درونی خود بپردازیم تا بگذرد، بی آنکه مجبور باشید مطابق آنها عمل کنید.
✍️بسیار از مراجعین خود شنیده ایم که می گویند نمی توانند درپوش خشم خود را بر دارند چون اگر بگذارند خشم آنها آشکار شود، حتما کسی را می کشند. مهم است که آدمها یاد بگیرند خشم خود را احساس کنند و راههای خلاقانه و سالم برای ابراز آن بیابند، نه اینکه در را به روی احساس خود ببندند، چرا که مطمئنا این احساس بالاخره راه خود به دنیای بیرون می گشاید و فرد را غافلگیر خواهد کرد.
✍️در کمال ناباوری خواهید دید که چگونه وقتی به خود اجازه حس کردن احساسی را می دهید، معمولا طولی نخواهد کشید که برطرف می شود، اگر آن احساس را سرکوب یا در میانه راه قطع کنید، معمولا بیشتر باقی می ماند، مثل انواع ترسها و وسواسهایی که شیوه درمانی آنها "مواجهه" است.
دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و روان درمانگر
گروه روانپزشکي ويان
