♦️یکی از عوامل شایعی که منجر به امتناع یکی از زوجین از حضور در جلسات زوج درمانی می شود، دیدگاه اشتباهی است که بعضی افراد اساسا در مورد زوج درمانی دارند و برای آنها مشاوره زوج به نوعی معادل جلسات محاکمه در دادگاه خانواده است و همواره نگرانند که از جانب زوج درمانگر سرزنش شده و محکوم و متهم شوند.
♦️در اتاق درمان اغلب با خانم هایی مواجهیم که به دنبال حل مشکلات زندگی مشترک خود هستند و ذکر می کنند همسرم پیشنهاد مشاوره را نمی پذیرد.صرف نظر از اینکه علل این مساله می تواند بسیار متفاوت باشد اما یکی از ساده ترین و در عین حال مهم ترین موضوعات نحوه طرح پیشنهاد مشاوره و زمان مناسب آن است.
♦️اگر پیشنهاد شما برای زوج درمانی به گونه ای مطرح شود که این پیام را برای مخاطب داشته باشد که او کار اشتباهی انجام داده و باید به مشاوره بروید تا در آنجا علیه او شکایت کنید و مشاور حق را به شما داده و او را دعوا کند و تعهد بگیرد که رفتار اشتباه قبلی دیگر تکرار نشود، مسلما طرف مقابل شما این پیشنهاد را نمی پذیرد.
♦️اما اگر سعی کنیم که ترس و نگرانی همسر خود را از حضور جلسات مشاوره کم کنیم و مشکل را جمع ببندیم و آن را صرفا به طرف مقابل ربط ندهیم، احتمال پذیرش این پیشنهاد بالاتر می رود، مثلا این گونه مطرح کنیم که "به مشاوره برویم جهت بهتر شدن رابطه" و یا اینکه "ما یک مساله مشترک داریم، بهتر است باهم به مشاوره برویم و راهکارهایی جهت رفع مشکلاتمان از کسی که در این زمینه تحصیلات آکادمیک دارد، بگیریم."
♦️♦️و در آخر زوج درمانی عرصه گفتگوست، اولین قدم در حل مشکلات زوجین. و نه اتاق جنگ و بعنوان آخرین مرحله قبل از مراجعه به دادگاه.
دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و زوج درمانگر
گروه روانپزشکي ويان
