۱-دخول عمیق می تواند به جنین آسیب برساند.

۲-انقباضات ناشی از ارگاسم می تواند باعث سقط جنین شود.

۳-سکس می تواند روند شروع زایمان را القاء کند.

۴-خونریزی بعد از سکس نشانه آسیب جنین است.

۵-جنین در شکم مادر سکس والدین را درک می کند و می فهمد.

دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و درمانگر اختلالات جنسي
گروه روانپزشکي ويان

نویسنده: دکتر بهاره ابریشمی

روان پزشک، روان درمان گر و سکس تراپیست

مشاهده سایر مطالب دکتر بهاره ابریشمی

🔆🔅اختلال نعوظ به معنی نبود یا ناکافی بودن نعوظ جهت مقاربت به مدت حداقل شش ماه میباشد.
با وجود شیوع بالای این مشکل در جمعیت مردان( در سال ۲۰۰۳ شیوع اختلال در کشور ۱۸/۸درصد بوده) و تنش زا بودن آن، توجه بالینی به آن مغفول واقع شده است.

🔆🔅بطور مثال مراجعه جهت درمان و خود گزارشی اختلال نعوظ در کشور ما فقط ۱۰درصد گزارش شده است.
برای اغلب مردان صحبت در این خصوص با شریک جنسی خود و یا درمانگر جنسی مشکل است و این اختلال مانند یک تابو شناخته میشود.

🔆🔅مهمترین علت عدم مراجعه در مردان جوان تصور بهبود خودبخودی و در مردان مسن تر، طبیعی فرض کردن این اختلال با افزایش سن می باشد.
گاها موانع دیگری همچون انکار اختلال نعوظ، عدم تمایل به مصرف دارو، اهمیت ندادن به موضوع، تصور درمان ناپذیر بودن آن، ترس از وجود مشکلی جدی و دشوار و لاینحل و...است.

🔆🔅از درصد کم مردانی که درصدد درمان اختلال نعوظ خود هستند، بیشتر آنها به تنهایی به کلینیکهای روانپزشکی یا به اورولوژیست مراجعه می کنند و همسران آنها در درمان مشارکتی ندارند و این مساله مشکل آفرین است. چرا که رابطه جنسی یک عمل مشارکتی است و زمانیکه مشکل جنسی حتی به ظاهر با منشا مردانه در زندگی زناشوئی رخ می دهد، هنگامی درمان موفق تر است که زوج با هم در جهت رفع آن تلاش کنند.

✍️بیشتر زنان این مشکل را موضوعی مردانه می دانند و عنوان می کنند همسرم نمی تواند و به من ربطی ندارد.
این گروه از زنان حتی از همسران خود تقاضای درمان هم نمی کنند.

✍️گاهی برخی از زنان بدون داشتن مهارت ارتباطی کافی با مرد در مورد اختلال نعوظ، به طرح مستقیم موضوع و یا تقاضای غیر حرفه ای به انتقاد و تخریب می پردازند و این مساله کار را بیش از پیش سخت می کند.

✍️گروهی از زنان وجود اختلال نعوظ در مرد را مساوی کاهش جذابیت جنسی خود برای پارتنر تلقی می کنند و مضطرب و یا ناامید و دلسرد می شوند.

✍️برخی از زوجین جهت اصلاح اختلال نعوظ گاهی درمان خودسرانه با دارو یا حتی با مواد غذایی انجام می دهند که اغلب موثر واقع نمی شود و به احساس شکست و ناکامی طرفین دامن می زند.

✍️انتظار من به عنوان درمانگر و البته انتظار خیلی از مراجعین از درمان، فقط اصلاح نعوظ نیست، بلکه هدف ارتقاء کیفی سطح رابطه جنسی و اصلاح مشکلات جنسی است که صرفا با خرید قرص بدون نسخه ای از داروخانه یا فضای مجازی امکان پذیر نخواهد بود.

🔆🔅وقتی اختلال نعوظ، خودسرانه و یا با تجویز پزشک صرفا بصورت مکانیکی درمان شود و دینامیک مهمی که بین زوجین نقش بازی می کند در نظر گرفته نشود، اصلاح اختلال نعوظ معمولا با رضایتمندی همراه نخواهد بود.
بطور مثال بعضی از زنان که خود اغلب مبتلا به بی میلی جنسی هستند، ممکن است نگران این مطلب باشند که اگر اختلال نعوظ در همسرانشان برطرف شود دیگر نتوانند پاسخگوی نیاز جنسی مرد باشند و مرد به روابط خارج زناشوئی کشیده شود، از این رو ترجیح می دهند که همسرانشان با اختلال نعوظشان درگیر باشند و آنها ماده قدرتمند قلمرو خویش باقی بمانند.

🔆🔅گاهی انتظارات زوجین از درمان متفاوت است و این خود رضایتمندی از درمان را تحت تاثیر قرار می دهد، بطور مثال؛ هدف مرد تولید مثل و هدف زن بالا بردن کیفیت رابطه جنسی است، بنابراین با اصلاح مکانیکال نعوظ مشکل زوج حل نمی شود.
و از جانب زن اینطور نتیجه گیری میشود که گویی رابطه جنسی و حتی خود من را صرفا بخاطر بچه می خواهد و به دنبال آن مشکلات دیگر جنسی در زن نظیر بی میلی جنسی و انورگاسمیا و... منتج می شود.

🔆🔅نتیجه مطالعات نشان می دهد که وجود اختلال نعوظ حتی از نوع مقاوم و پایدارش انگیزه کافی جهت جستجوی درمان ایجاد نمی کند، بلکه خواستن یک ارتباط جنسی مطلوب که اختلال نعوظ آن را مختل می کند، عامل جستجو و ادامه درمان است.

دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و درمانگر اختلالات جنسي
گروه روانپزشکي ويان

نویسنده: دکتر بهاره ابریشمی

روان پزشک، روان درمان گر و سکس تراپیست

مشاهده سایر مطالب دکتر بهاره ابریشمی

‍ #سفر_با_بیماران_اعصاب_و_روان. گفتاری از دکتر مهدی قاسمی

🔸همه بیماری‌های #مزمن اعصاب و روان با یک عنوان قابل‌فهم نیستند، مثلا یک بیمار مبتلا به #اسکیزوفرنی مزمن ویژگی‌های خاص خود را دارد و همین‌طور بیمار #افسرده یا فردی که به بیماری اختلال #دوقطبی مبتلاست یا دچار #اضطراب است.

🔸بنابراین برنامه‌ریزی‌های نوروزی و تعطیلات و مسافرت برای این بیمار‌ها هر یک به طور جداگانه قابل‌تامل است. 

🔸بهترین کار در هر بیماری، #مشورت_با_پزشکی است که بیمار تحت نظر اوست. در نظر داشتن #مداخلات_دارویی و چگونگی برخورد و رعایت توصیه‌های پزشک در کنترل وضعیت بیمار بسیار قابل اهمیت است.

🔸در سفر هم باید اقدامات متداولی که در خانه انجام می‌شود، ادامه پیدا کند. بنابراین قبل از هر تصمیمی برای سفر، نظر پزشک را مورد بیمار خاص به همراه داشته باشید.

🔸اما به طور کلی، مشارکت بیماران مزمن در زندگی معمول به خصوص تغییر و تنوع، امری مثبت است و آنها هم از هر چیزی که نشاط‌آور و با هماهنگی و مراقبت باشد، لذت می‌برند و روی خلق و رفتار آنها تاثیر مثبت می‌گذارد.

🔸 بیماری مزمن بیماری‌ای است که شناخته‌شده و تشخیص و درمان خاصی دارد و مزمن بودن یعنی اینکه این روند ادامه دارد.

🔸تغییرات همان‌طور که می‌توانند مثبت باشند، همان‌طور هم می‌توانند در فضایی غریبه و ناآشنا خود را به صورت یک مشکل نشان دهند. بنابراین در سفر #تقسیم_کار به افراد متعدد می‌تواند بسیار مفید باشد.

🔸بهتر از هر چیزی، تجربه کوتاه‌مدت سفر است. بردن این بیماران به سفرهای کوتاه‌مدت می‌تواند شیوه خوبی باشد که دریابند آیا سفرهای طولانی می‌تواند روی بیمار و سایر اعضا تاثیری داشته باشد و آیا می‌توان ریسک کرد؟

🔸شاید جا داشته باشد که در طول سال با سفرهای کوتاه، تاثیر مسافرت و خارج شدن از روزمرگی روی بیمار سنجیده شود. توصیه می‌شود حال عمومی و فعلی بیمار و #داروها و روند مورد انتظار پزشک بررسی شود.

🔸بهتر است بخشی از خانواده، ساعت‌هایی از روز را به انجام مسوولیت‌ و نظارت از بیمار بپردازند و بقیه استراحت کنند و برعکس.

🔸 #اضطراب مزمن شاید مساعدترین نوع و خفیف‌ترین نوع بیماری روانی باشد که پیچیدگی‌های کنترل دیگر بیماری‌های مزمن را ندارد.

🔸بیماران افسرده هم به دارو خوب پاسخ می‌دهند، اما نمی‌توان گفت که تغییر آب و هوا سبب بهبودی این بیماری‌ها می‌شود.

🔸اما آنچه مهم است این است که با هم بودن و در کنار هم بودن و مورد حمایت قرار گرفتن در جمع برای هر کسی، هم افراد سالم و هم کسانی که بیماری دارند، بسیار خوب است.

🔸با توجه به اینکه  مفهوم كارگروهی و حس مشترك بخوبی در بین افراد و خانواده های جامعه ما تعریف نشده است، بنابراین مسافرت موقعیت خوب و مناسبی برای نزدیك شدن اعضا به یکدیگر فرصت مناسبی برای شکل گیری #ارتباطات_صمیمی و سالم بین اعضا است، بنابر این مسافرت می تواند ضمن فراهم نمودن آرامش درونی آنها، منجر به تقویت روحیه جمعی و مشارکت بین اعضای این خانواده شود.

#دکتر_مهدی_قاسمی
#روانپزشک_و_رواندرمانگر
#روانکاو
#گروه_روانپزشکی_ویان
#مطب_دکتر_سامرند_سلیمی
@vianclinics

نویسنده: دکتر سامرند سلیمی

روان پزشک و روان درمان گر

مشاهده سایر مطالب دکتر سامرند سلیمی

‍ تولد مادر شوهر جان

هر سال پس از تعطیلات طولانی عید نوروز، شاهد مراجعه زوج هایی به مطب هستیم که در طول تعطیلات به خانه والدین رفته اند و با خاطراتی ناخوشایند به خانه خود بازگشته اند.

قصه دعوا و دلخوری عروس و مادر شوهر ، عروس و خواهر شوهرها و با شیوع کمتر داماد و خانواده همسر حالا حالاها تمامی ندارد. چون همه ما دلمان می خواهد که در عین حال که در دل و روده هم هستیم، به همدیگر آسیبی هم نرسانیم که البته تقریبا ناشدنی است !

روی سخنم به هیچ وجه با آن دسته از کسانی نیست  که درباره رابطه با خانواده همسرشان مشکلی ندارند ‌؛ آن ها هر فرمولی برای رابطه دارند، خوب است. راستش رابطه همسری و رابطه با خانواده طرفین فرمول خاصی ندارد. همین که هر دو "نسبتا" راضی باشند، همان فرمول درست است.

خیلی خوب است که ما با خانواده همسرمان رابطه خوبی داشته باشیم. خیلی خوب است که همسر ما از بودن در کنار خانواده ما لذت ببرد. خیلی خوب است که احترام و عاطفه دوطرفه برقرار باشد. این نهایت خوش بختی است.

روی سخنم تنها با آن دسته از زوج هاییست که در حیطه رابطه با خانواده های طرفین دچار مشکل هستند.

ما حق نداریم آدم هایی را که از دیدن هم شاد نمی شوند، به نام احترام به بزرگتر و حفظ ادب و احترام و رعایت رسوم در مجاورت هم قرار دهیم.

نمی دانم چه اصراری است که پدر و مادر و  همسرمان را وادار کنیم مهم ترین تعطیلات سالشان را در کنار هم بگذراند،  وقتی هیچ لذتی از بودن در کنار هم نمی برند و  حتی تمام تعطیلاتشان به خشم و خودخوری می گذرد؟

 اگر ما از بودن در کنار پدر و مادر همسرمان لذت می بریم، لزوما به این معنا نیست که همسرمان نیز از بودن با پدر و مادر ما و یا حتی پدر و مادر خودش لذت می برد و حاضر است تمام تعطیلات را با آن ها بگذراند.

یادمان باشد وادار کردن همسرمان به ارتباط با خانواده مان در حالی که آن ها برایش احترامی قائل نیستند، یک خشونت محسوب می شود. دست از گفتن این جمله حرص درآور برداریم که " ببین پدر و مادرم سنی ازشون گذشته. اگه حرفی می زنند و حتی بهت بی احترامی می کنند، باید به احترام سنشان سکوت کنیم"

یادمان باشد که هر چه آدم ها سنشان بیشتر می شود، باید با بقیه بالغانه تر رفتار کنند. سن بالاتر مجوزی برای بی احترامی کردن و نیش و کنایه زدن به دیگران نیست.

از سوی دیگر یادمان باشد که همسر ما حق ندارد ما را از مراوده با خانواده پدری و مادری مان محروم کند. این هم یک مصداق بارز خشونت خانگی محسوب می شود.

جان کلام این که دیگر نمی شود به اسم رسم و رسوم و احترام بزرگتر_کوچکتری هر سبک ارتباطی را به خودمان و یا به همسرمان تحمیل کنیم .

تنها چیزی که می تواند یک ارتباط خوب بین همسران و خانواده همسران را تضمین کند، رابطه همدلانه توام با احترام متقابل و حفظ حریم شخصی است.

#دکتر_سامرند_سلیمی
روانپزشک و زوج درمانگر

#گروه_روانپزشکی_ویان

نویسنده: دکتر سامرند سلیمی

روان پزشک و روان درمان گر

مشاهده سایر مطالب دکتر سامرند سلیمی