👈 تصور زندگی در یک حالت خونسردی و ایمنی دائمی، بدون هیچ گونه ابهام، ریسک یا خطر کردن، سخت است. ترس و نگرانی، بخشی از زندگی_طبیعی هر فرد است و اغلب بخش_مفیدی محسوب می شود. ترس، ما را از یک خطر قریب الوقوع آگاه می کند. احساس نگرانی می تواند به فرد انگیزه بدهد تا اقدامات احتیاطی را حین یک واقعه یا کار انجام دهد تا نتیجه موفق تری را کسب کند ( اضطراب_سازنده_و_بهنجار ). واقعیت این است که ما در زندگی خود به درجاتی از ترس و نگرانی و اضطراب نیاز داریم.
👈 اما همه تجربیات ترس و اضطراب برای ما مفید نیست. برای برخی افراد اضطراب توان فرسا می شود و با احساس مداوم نگرانی و تنش روانی در موقعیت های روزمره همراه می شود که ممکن است اکثر افراد در مورد آن ها دغدغه چندانی نداشته باشند.
👈 همه می دانیم که نگرانی با نحوه_تفکر ما ارتباط دارد. باورهای_منفی زیر بنای تفکر تکراری ما را در نگرانی_مفرط تشکیل می دهد. زنجیره تفکری تکراری، مداوم و غیر قابل کنترل که فرد را با عدم_قطعیت در پیش_گویی_پیامدهای_آتی مواجه می کند و او را مجبور به مرور راه حل های مختلف حل مسئله می کند اما این کار تاثیری بر کاهس حس عدم قطعیت وی در مورد تهدیدهای احتمالی ندارد ( اضطراب_مشکل_ساز ).
👈 👈👈 ادامه دارد ...
🌻 دکتر زینب صائمی
روان پزشک، روان درمانگر
گروه روان پزشکی ویان