👈👈در پستهای قبلی اشاره داشتیم به اینکه اختلال نعوظ یعنی فرد در دو سوم تا صد در صد موارد فعالیت جنسی دچار دشواری قابل توجه در حصول یا حفظ نعوظ تا اتمام فعالیت جنسی و یا کاهش قابل توجه قوام نعوظی بمدت حداقل شش ماه شود.
🧠وقتی فرد در حین رابطه جنسی با نارسائی نعوظی مواجه می شود، یکسری خطاهای شناختی در ذهن وی فعال می شود که از جمله مهمترین آنها می توان به شخصی سازی، فاجعه پنداری یا تعمیم ناروا اشاره داشت.
-شخصی سازی؛ علل شکست و رخدادهای منفی را به خود نسبت دادن و سهم دیگران را در بروز مشکل نادیده گرفتن.
-فاجعه پنداری؛ تمام حوادث آینده نزدیک و دور را افتضاح و غیرقابل تحمل انگاشتن
-تعمیم ناروا؛ تعمیم دادن یک اتفاق و حادثه بد به همه مسائل
👈از جمله مهمترین اقدامات یک درمانگر در درمان مشکلات جنسی با استفاده از روش درمان شناختی رفتاری کار بر روی همین خطاهای شناختی است.
👈اگر فرد به جای شخصی سازی، فاجعه پنداری و یا تعمیم ناروا، در صدد ارزیابی واقع گرایانه عواملی برآید که در کارکرد نعوظی وی در حین رویارویی جنسی خاص دخیل بوده اند و علیرغم از دست رفتن نعوظ، توانایی ادامه کارکرد جنسی خود را حفظ کرده و تمرکز و توجه خود را روی کسب تدریجی لذت مجدد بدون توقع ایجاد نعوظ فوری بگذارد، مطمئنا در درمان او پیشرفت قابل قبولی حاصل خواهد شد.
دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و درمانگر اختلالات جنسي
گروه روانپزشکي ويان