⚠️اگرچه خانواده افراد مبتلا به وسواس نگران بیمار خویش هستند و همه جوره برای بهبودی وضعیت او تلاش می کنند، اما گاهی اوقات ناآگاهانه دست به رفتارهایی می زنند، که نه تنها کمکی به بیمار نمی کند، بلکه وسواس وی را دامن می زند.
در این جا به چند مدل از رفتارهای اطرافیان فرد مبتلا اشاره کرده ایم که می تواند منجر به وخامت وسواس فرد شود و از عوامل تداوم بخش وسواس محسوب می شود.
❌مراعات حال او را می کنیم. برای مثال فرد وسواس روی قرینگی اشیاء روی میز ناهار خوری دارد و ما سعی می کنیم دقیقا مطابق خواسته وی عمل کنیم که آرامش وی به هم نخورد و دچار اضطراب و تشویش نشود!
❌اطمینان بخشی؛ برای مثال فرد بیمار با فکر آلوده بودن دستهایش مرتبا شستشو می کند و نهایتا از خانواده سوال می پرسد، که آیا دستهایم تمیز شده و خانواده تاکید می کنند بله، تا نهایتا فرد بتواند از شیر آب فاصله بگیرد.
❌سرزنش کردن، تحقیر و توهین و تمسخر، تهدید و.. که همه و همه اضطراب درونی فرد بیمار را بالا می برد و منجر به تشدید وسواس وی می شود.
❌نصیحت و توصیه؛ عزیزان وسواس یک بیماری است مثل بیماری عروق قلبی که با نصیحت دلسوزانه شما درمان نمی شود و برای بهبودی احتیاج به دارو و رواندرمانی دارد.
❌دو دستگی در خانواده در نحوه برخورد با اختلال وسواس؛ به این شکل که افرادی در خانواده رفتار وسواسی فرد را تشویق کنند، مثلا از نظم و دقت فوق العاده فرد تعریف و تمجید کنند و نفرات دیگر خانواده این رفتار را تقبیح کرده و سرزنش و درشتی کنند. این رویکرد فرد مبتلا را گیج و آشفته کرده و دچار تعارض می شود.
👈👈نتیجه آنکه بعلت نقش مهم خانواده در درمان وسواس، درمانگران معمولا یک جلسه را به آموزش خانواده و جلب مشارکت آنها به عنوان یک کمک درمانگر اختصاص می دهند.
دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و روان درمانگر
گروه روانپزشکي ويان
