👈اختلالی است که در آن، کندن مکرر موها در هر ناحیه ای که مو رشد می کند اتفاق می افتد و منجر به از دست دادن مو به شکل تنک شدن موها و یا مناطقی از طاسی کامل می گردد.
شایعترین مناطق آن؛ فرق سر، ابروها و مژه ها می باشد و مناطق کمتر شایع شامل زیر بغل، صورت، لگن و ناحیه اطراف مقعد است.
👈ممکن است قبل یا حین کندن مو، فرد حالات مختلف هیجانی نظیر اضطراب یا خستگی یا ملال را تجربه کند و بعد انجام آن احساس تسکین، لذت و رضایت داشته باشند. کندن مو ممکن است با درجاتی از آگاهی هوشیارانه همراه باشد و در بعضی ها غیر ارادی و اتومات انجام شود، بسیاری از افراد هر دو حالت را گزارش می کنند.
👈مبتلایان به این اختلال، اقدامات مکرر برای کاهش یا توقف کندن مو داشته اند که بی نتیجه مانده است.
فرد مبتلا در حوزه های مختلف زندگی( مثل اجتماعی، شغلی، تحصیلی و تفریحی) احساس ناراحتی یا افت کارکرد دارد.
👈شیوع سالانه تریکوتیلومانیا، ۲-۱درصد است، و در بزرگسالان و نوجوانان، ابتلای زنان حدود ۱۰برابر مردان است.
👈ممکن است این اختلال همراه با دیگر رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن، نظیر؛ کندن پوست، جویدن لب، ناخن خوری، و یا افسردگی اساسی، وسواس و... باشد.
👈شروع این اختلال معمولا همزمان یا بعد از آغاز بلوغ است، هر چند که ممکن است در شیرخواران هم دیده شود. نواحی درگیر آن ممکن است در طی زمان تغییر کند، سیر تریکوتیلومانیا معمولا مزمن همراه با نوسان است.
👈درمان این اختلال به شیوه داروئی و غیرداروئی( درمانهای رفتاری) می تواند توسط روانپزشک انجام شود.
دکتر بهاره صباغ ابريشمي
روانپزشک و روان درمانگر
گروه روانپزشکي ويان
